"Beste,
Ik heb besloten niet te antwoorden op uw vragen wie Joseph Beuys of Cindy Sherman zijn.
(Helaas, en tot mijn grote treurnis moet ik u ook melden dat dit momenteel de enige twee zijn waarop ik wél zou kunnen antwoorden) Toen ik vernam van de andere klassen dat uw examen de moeilijkheidsgraad oneindig betreft bedacht ik dat het vast niet zo moeilijk kon zijn. Ik besloot uw vak met beide handen aan te pakken. Maar plots sloeg ik in paniek. Ik wist niet hoe ik dit alles moest leren, en wat het belangrijkste zou zijn. Nu, heb ik uw cursus samengevat en uw boek gelezen maar nog steeds heb ik er geen vat op. Graag zou ik het met u over kunst hebben. En over wat kunst is? Doch vraag ik u daar beter niet op in te gaan, want dit kan een heel lang gesprek worden. Vast even ingewikkeld en moeilijk als ik het vind om iemand recht in de ogen te kijken en eerlijk te zeggen dat het niet goed gaat.
Maar hoe kan ik, als beginnend kunstenaar (beginnend als Bambi die zijn eerste stappen zet en nog veel struikelen tegemoet gaat) de hele geschiedenis van de kunst bestuderen met slechts enkele voorbeelden. Kunst graaft dieper dan dat, en aan ieder zou zeker een geheel boek geweid moeten zijn. Maar dan mijn beste, zou ik er nog meer in verdwalen. De leerstof draait rond me heen als een duister monster dat ik wil maar niet kan doorgronden. Heeft het wel zijn nut dat ik andere kunstenaars bestudeer?
Uiteraard heeft het zijn nut, maar dan heb ik jaren nodig. Ik kan u niet antwoorden op vragen waarvan ik het zelf niet heb ondervonden, en enkel -en slechts toevallig- heb onthouden omdat ik net naast die paragraaf een paar nutteloze krabbels had gemaakt toen u mij in de les begon te vervelen. Dat is hypocriet. Maar zo hoort het wel. Vreemd vind ik dat. Dit alles verward mij.
De kunst zou mij kunnen dienen als inspiratiebron om zelf verder te gaan in het leven en in mijn creativiteit, zodat later ook ik zal dienen als inspiratiebron voor anderen. Maar dient kunst dan enkel als inspiratiebron voor anderen? Is dat haar eigenschap? En wat denkt u nu zelf? Dat mijn vrije tijd gaat naar het onderzoeken van andere kunstenaars.... Dat is een mooie gedachte. Eén die ik zelf ook apprecieer, maar mochten alle beginnende kunstenaars (Als ik dat zo mag benoemen, want dan blokkeer ik alweer. Wat is een kunstenaar? En van wanneer kan iemand zich zo benoemen. Ik denk eigenlijk dat iedereen wel een beetje kunstenaar is...) zich bezighouden met het onderzoeken van onze vorigen, dan zou er geen nieuwe kunst worden gemaakt.
Het is tijd voor een nieuw tijdperk. Geen kopieën meer.
Als u een goed hart heeft, vergeef me dan voor deze luttige inleiding van mijn verder lege examen, maar Meneer, ik kon het niet over mijn hart krijgen het klaslokaal te verlaten met enkel mijn naam op dit blad.
Ik groet u vriendelijk, en oprecht
Saartje"
