Ochtendritueel

Jak! Wat is de ochtend vroeg. Ik vind mezelf met jeans en t-shirt in bed. Die doe ik uit, want slapen met kleren doen we niet. ( ik weet eigenlijk écht niet waarom. Of toch. We slapen niet in kleren omdat we die anders eerst nog moeten uitdoen wanneer we ons des ochtends wassen, en we daarmee een paar minuten verliezen, en we daardoor vroeger moeten opstaan, wat geen goed idee is) En draai me weer om, want de tijdsaanduiding op mijn gsm duid nog maar; 6.30. De klok tikt verder (een grote, ik denk dat ze een diameter van 50cm heeft, met een -vooral 's nachts- opvallend luide secondewijzer) en ik probeer nog wat slaap te vatten. Dat lukt!

9.30u kruip ik naar beneden, en sta ik daar nog zo'n uur of 2 te staan. Af en toe zet ik me in de zetel. Maar ik sta vooral. Tot ik besluit mij te douchen en het ochtendritueel te starten.

Ik ben gelukkig, want terwijl ik mijn tanden poets en dat liedje begint te spelen, voel ik plots een ontzettende opwelling van euforie in me opkomen. Het is een heel vrolijk trie-la-la muziekje, en ik merk dat mijn tandenborstel en heupen meewiegen op het ritme van de man zijn gezang. Verdorie, wat is het een plezante. Graag zou ik een keer met hem op café gaan. En als hij wil, mag hij voor me zingen. Als hij dat niet wil, zal ik graag luisteren naar wat hij te vertellen heeft. Het lijkt zo'n man. Zo'n ontzettend mannelijke man. Met baard in keel en op de kin.