Zonder angst heeft de mens geen streefdoel. Zonder streefdoel worden wij verveeld, onhandelbaar, en tenslotte waanzinnig. De waanzinnige mens heeft te veel angsten.
Waanzinnig word je nooit ineens.
Dat gebeurd in stukjes.
Zonder dat je de keuze hebt om te blijven staan, of achteruit te wandelen, begint het langzaam in je hoofd te knetteren. Het is geen persoonlijke keuze die je maakt, en als een rookwolk die je omsingeld, en je naar de keel grijpt tot je je adem en zicht verliest.
Het is als een venijnige slang die langzaam tot bij je kronkelt, met stille doch vloeiende bewegingen, en je verrast met een beslissssende wurggreep.
De waanzin komt met diezelfde overweldiging, diezelfde onverwachtheid. Even plots.
Even angstig zou ik zijn, mocht men mij vertellen waanzinnig te zijn.
Ik had je in de steek gelaten, en terwijl ik mijn beslissing nam besefte ik dat beter dan ooit.
Het deed pijn, net als toen ik van je wegreed. Twijfel kwam in mij op, ik wou terug komen, de leugen opheffen. Maar ik kon het niet. Ik kan het niet. Wij behoren tot twee andere werelden, en onze vriendschap berust slechts op toeval. Die wereld van jou kan ik niet binnentreden. Hij is donker. Ik word daar schuchter van. En dan loop ik weg, zo hard ik kan. Ik stel je teleur. Maar mocht jij me binnen laten zouden we meer verdriet aanrichten dan het langzaam wegkwijnen nu.
Op welk moment is iemand psychisch niet in orde? Zouden er machines en formules bestaan om dat te berekenen vraag ik me af. En zou alweer die bezigheid, net niet het bewijs van waanzin zijn?
Of misschien is het enkel de angst voor waanzin die zich tot zichzelf kan drijven? Is angst niet ons grootste drijfveer? Angst om te verliezen, en dat op elk mogelijk vlak. Het verliezen van geliefden, het verliezen van je sterktes, het verliezen van dromen, van hoop. En angst om te weten. Te weten dat die ene persoon u niet bemind, te weten dat sterven voor eeuwig is.
Worden wij niet liever van de domme gehouden? Doch, in mijn ogen is het de angst die er voor zorgt dat wij doorgaan. Zonder angst heeft de mens geen streefdoel. Zonder streefdoel worden wij verveeld, onhandelbaar, en tenslotte waanzinnig. De waanzinnige mens heeft te veel angsten. Ik geloof dat iedereen waanzinnig is. Of wordt. Op een dag, met dezelfde onverwachtheid als de wurggreep van een slang. Op je vijfde verjaardag, of de dag waarop je sterft.
